ชีวิตมนุษย์ทุกคนหมุนเวียนเป็นวัฏจักร ทารก เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ วัยชรา และตายไปในที่สุด ถ้าถูกเลี้ยงดูนับตั้งแต่เป็นทารก อย่างถูกสุขลักษณะ ก็จะเติบใหญ่เป็นหนุ่มเป็นสาว ที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง มีประสิทธิภาพและ เป็นคนมีคุณภาพของสังคม ในช่วงวัยหนุ่มสาวก็ควรที่จะดูแลสุขภาพ ให้สมบูรณ์แข็งแรงด้วยเช่นกัน เพื่อเตรียมความพร้อม ที่จะก้าวเข้าสู่วัยทองและเป็นผู้สูงอายุที่มีคุณภาพชีวิตที่ดี โรคอัลไซเมอร์... ทำอย่างไรถึงไม่ต้องพบกัน ร่างกายของคนเรา เปรียบเสมือนเครื่องจักร ที่ถูกใช้งานมาตลอด ได้พักผ่อนเพียงเวลาที่นอนหลับเท่านั้น อวัยวะต่างๆ ย่อมเสื่อมสมรรถภาพ ไปตามกาลเวลา ถึงแม้ว่าจะซ่อมแซม ฟื้นฟูดูแลรักษาอย่างไร ก็กลับคืนสู่สภาพเดิมได้ช้า และอาจไม่ดีครบถ้วนบริบูรณ์เหมือนแต่ก่อน โรคที่เกิดขึ้นในผู้สูงอายุ มักเกิดร่วมกันหลายโรค เช่น โรคเบาหวาน โรคความดัน โรคหัวใจ และรักษาให้หายได้ยาก ผู้สูงอายุจำเป็นต้องใช้ยาหลายชนิดพร้อมๆ กัน เพื่อทำการรักษา มักก่อให้เกิดปัญหาข้างเคียง จากการใช้ยาอีกด้วย การดูแลสุขภาพร่างกายของผู้สูงอายุ ควรจัดทีมแพทย์ที่มีประสบการณ์ และแพทย์สาขาอื่นๆ มาร่วมกันดูแล ดีกว่าเป็นโรคนี้ก็รักษากับหมอคนนี้ เป็นโรคนั้นก็รักษากับหมอคนนั้น ปัญหาที่สำคัญและพบได้ประจำ ในผู้สูงอายุคือ เรื่องความจำ ถ้าดูผิวเผินอาจไม่รู้ต้องใช้วิธีทดสอบ การซักประวัติย่อๆ เช่น วันนี้วันอะไร เกิดเมื่อไร กินข้าวเช้าแล้วหรือยัง เป็นต้น เพื่อเป็นการทดสอบว่า ผู้สูงอายุอยู่ในภาวะความจำเสื่อม หรือเป็นโรคอัลไซเมอร์กันแน่ ภาวะความจำเสื่อมที่พบบ่อยที่สุด เป็นอันดับ 1 คือ อัลไซเมอร์ พบได้ถึง 5 0-60% เนื่องจากการที่สารเคมีบางชนิด ไปทำลายเซลล์ประสาท ทำให้สูญเสียความสามารถ และความทรงจำ ผู้ป่วยที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ อาการจะลดลงแบบค่อยเป็นค่อยไป ระยะ 1-4 ปีแรก เป็นปัญหาในเรื่องของความจำและการใช้ภาษา พูดจาไม่เหมาะสมไม่ถูกกาละเทศะ ระยะที่สอง ลืมความจำเก่าๆ ที่เกี่ยวกับภาระหน้าที่ เช่น เป็นนักธุรกิจที่มีความสามารถ นำเสนองาน ราคาเป็นร้อยล้านพันล้าน แต่ปัจจุบันทำไม่ได้แล้ว เคยฝึกฝนและเชี่ยวชาญในเรื่องคำนวณ ก็จะเริ่มผิดพลาด จิตอารมณ์ พฤติกรรมแย่ลงมากขึ้น 5-10 ปีสุดท้าย ความจำแย่ลงมาก ลืมภรรยา ลืมลูกหลาน การเคลื่อนไหวร่างกายช้ามาก ไม่พูด ไม่กิน ถ่ายแล้วไม่ทำความสะอาด สุดท้ายต้องอยู่บนเตียง เพราะขยับเขยื้อนไม่ได้ โรคอัลไซเมอร์เกิดขึ้น เมื่อสารเคมีชื่อว่า อะซิติลโฆลีน ที่อยู่ในเซลล์ประสาทค่อยๆ ตายไป โดยถูกทำลายจากเอ็นไซม์ชนิดหนึ่ง ไม่มียารักษาให้โรคหายได้ อาการที่พบบ่อยมาก ในผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ คือ หลงผิด พบบ่อยมากที่สุด เช่น เคยเก็บสมุดเช็ค ไว้ในที่ที่เก็บประจำ แต่ ณ วันหนึ่ง หาสมุดเช็คไม่ พบก็โวยวายว่ามีคนขโมยไป เคยเป็นคนสนุกสนาน หัวเราะรื่นเริง กลับนั่งคนเดียว ไม่พูดกับใครทั้งสิ้น มีอารมณ์ซึมเศร้า เดินกระสับกระส่ายไปมา ในช่วงเวลาเย็นหรือหัวค่ำ อาการนี้พบบ่อยเช่นกัน เรามักจะได้ยินวิทยุประกาศหาผู้สูงอายุ ที่เดินหลงออกมาจากบ้าน และกลับบ้านไม่ถูก อาการที่น่าห่วงมากที่สุดคือ นอนไม่หลับ หรือไม่ยอมนอนและทำให้คนทั้งบ้าน ไม่นอนไปด้วย สิ่งสำคัญมากที่ช่วยให้อาการผู้ป่วยดีขึ้น หรือเลวลงในผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ พฤติกรรมทางจิตของผู้ป่วย ส่งผลกระทบต่อผู้ดูแลค่อนข้างตรง ทำให้เกิดภาวะอาการเครียดต่อผู้ดูแลอย่างมาก ผู้ดูแลเองก็เกิดอาการซึมเศร้า จิตใจห่อเหี่ยวไปด้วย ยิ่งผู้ป่วยที่อยู่ในระยะกลาง และท้ายช่วยตัวเองไม่ได้ ผู้ดูแลยิ่งมีความเครียดมากขึ้น การดูแลกันระหว่างสามีภรรยา ที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเป็นโรคอัลไซเมอร์ ผู้ดูแลฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจะมีความรู้สึกที่ไม่ดี เครียดต่อเหตุการณ์และปัญหาที่เกิดขึ้น และมักโทษตัวเองว่า ทำไมชีวิตถึงเคราะห์ร้ายมาก และทำไมต้องมาเกิดกับตัวเอง สำหรับผู้ป่วยในระยะแรก และระยะที่สอง ควรให้ผู้ป่วย ได้รับประทานยาที่ไปช่วยยับยั้ง การถูกทำลายของอะซิติลโฆลีน ตามที่แพทย์สั่งเป็นประจำ วันละ 1 ครั้ง และต้องดูแลผู้ป่วยอย่างดีที่สุด พยายามไม่เครียดไปกับพฤติกรรม ที่ผู้ป่วยแสดงออก ดูแลสถานที่พักของผู้ป่วยให้ถูกสุขลักษณะ เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว หวังว่าผู้ที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยทอง เริ่มเดินเข้าสู่วัยชราภาพ ต้องดูแลรักษาร่างกายอย่างดี พยายามฝึกฝนสมองไว้ตลอดเวลา เพื่อสมองจะได้ไม่ฝ่อไปก่อนวัยอันควร บริโภคอาหารให้ครบทั้ง 5 หมู่ และโรคอัลไซเมอร์ที่คุณไม่อยากพบ ก็จะได้ไม่มาพบคุณในวัยชรา

main