ใครที่เป็นพ่อเป็นแม่คงยอมรับความจริงอย่างหนึ่งว่า มีความกังวลเรื่องลูกสาวมากกว่าลูกชาย

มีความรู้สึกว่าลูกชายยังไงก็ได้ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วงมาก

ความกังวลเรื่องลูกสาว ก็ไม่ใช่เพราะกังวลที่มีลูกสาว

แต่คนเป็นพ่อแม่มักกังวลเรื่องของลูกสาวที่เกี่ยวข้องกับเรื่องทางเพศ

กังวลประการแรกเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือ กังวลว่าลูกสาวจะไม่ปลอดภัยในเรื่องเพศ เช่น ถูกข่มขืน

ความกังวลจากข้อนี้ดูได้จากบ้านใดที่อยู่ในซอยแล้วมีลูกสาวต้องกลับบ้านมืดค่ำคนเดียว พ่อแม่มักเป็นห่วงกังวล จนต้องออกไปรอรับลูกสาวที่หน้าปากซอย

จะดึกดื่นมืดค่ำยังไงก็คอยจนกว่าลูกสาวจะกลับ และพร้อมจะรับเข้าบ้านอย่างมีความสุข

ความทุกข์ของพ่อแม่นั้น มีความกังวลกลัวถูกข่มขืนมากกว่าถูกทำร้ายร่างกายซะอีก

การกลัวถูกข่มขืนจากบุคคลนิรนามแปลกหน้าหรืออาจจะเรียกว่า "วายร้าย" นี้ เป็นสิ่งที่พอป้องกันได้ เพราะทั้งพ่อแม่ลูกก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น

แต่ความกังวลของพ่อแม่เกี่ยวกับเรื่องทางเพศของลูกสาวอีกประการหนึ่ง ซึ่งป้องกันยากคือ การมีเพศสัมพันธ์ หรือมี เซ็กซ์

ที่บอกว่าป้องกันยาก เพราะลูกสาวก็เป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา เมื่อถึงวัยถึงเวลาที่ธรรมชาติกำหนดให้มีเพศสัมพันธ์ได้ ก็ย่อมต้องการที่จะมีเพศสัมพันธ์

แน่นอนว่า การมีเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องของธรรมชาติ เมื่อถึงเวลามีได้ก็ต้องมี คงจะไปฝืนธรรมชาติไม่ได้ แต่ที่พ่อแม่กังวลคือ เกรงว่าลูกสาวจะปล่อยให้ความต้องการทางเพศเป็นไปตามธรรมชาติจนมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร

ที่พ่อแม่กังวลเรื่องนี้เพราะรู้ดีว่าลูกสาวยังอยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียน ควรเอาเวลาไปใส่ใจในเรื่องการศึกษา จะดีกว่าเสียเวลากับเรื่องเพศ และหลายครั้งพบว่า พอมีเรื่องเซ็กซ์หรือมีเพศสัมพันธ์มาเกี่ยวข้องก็มักจะหมกมุ่นกับเรื่องนี้ และที่เป็นห่วงมากที่สุด คือ เกรงว่าเมื่อมีเซ็กซ์แล้วจะมีท้องตามมา

คนเป็นพ่อแม่ทุกคนรู้ดีว่าถ้าลูกสาวมีท้องในวัยอันไม่สมควรนั้น จะบั่นทอนชีวิตที่สดใสของลูกสาวอย่างไร พ่อแม่จึงกังวลใจกับเรื่องนี้มากเป็นพิเศษกับลูกสาว โดยเฉพาะสมัยนี้พ่อแม่ทราบดีว่าป้องกันยาก

แต่ก็ใช่ว่าจะป้องกันไม่ได้ซะเลย

การป้องกันที่ดีที่สุดอยู่ที่การป้องกันตัวเราไม่ให้เข้าไปอยู่ในสถานการณ์ และโอกาสที่จะทำให้พลาดพลั้งจนมีความสัมพันธ์ทางเพศได้

สถานการณ์และโอกาสที่จะมีเรื่องเซ็กซ์ได้ คือ สถานที่

สถานที่ที่เอื้ออำนวยมากที่สุด คือ ที่ บ้าน ที่ หอพัก และที่ ต่างจังหวัด เพราะเป็นสถานที่ที่ลูกสาวมีโอกาสจะอยู่สองต่อสองกับผู้ชายสักคนหนึ่งจนถึงขั้นมีอะไรกันได้

บ้านในที่นี้รวมถึงบ้านของเรา หรือบ้านของเขา และอาจจะเป็นบ้านของใครก็ได้ที่อยู่กันส่วนตัวสองต่อสอง รวมถึงหอพักก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่เอื้ออำนวย โดยเฉพาะหอพักที่ไม่ได้แยกชายหญิง

ต่างจังหวัดยิ่งชัดเจนว่า เป็นสถานการณ์ที่ง่ายต่อการมีเพศสัมพันธ์ เพราะเป็นส่วนตัวและห่างไกลจากสายตาผู้ใหญ่

เมื่อรู้ดังนี้ ว่าสถานการณ์และสถานที่แบบไหนที่จะเอื้ออำนวยช่วยกระพือให้เกิดมีเซ็กซ์ได้ง่าย สิ่งที่ควรทำประการแรกคือ

ควรจะปฏิเสธตั้งแต่ถูกชวนให้ไปในสถานการณ์ที่ไม่ควรไปซะตั้งแต่ต้น

การปฏิเสธตั้งแต่ต้นจะทำให้โอกาสที่จะมีเซ็กซ์ยากขึ้นหรือไม่มีโอกาสเลย

วิธีนี้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการตัดไฟซะตั้งแต่ต้นลม

แต่ก็เป็นวิธีที่ลูกสาวหลายคนทำไม่ค่อยได้

เพราะคนที่ชวนให้ไปในสถานที่หรือสถานการณ์ที่ไม่ควรไปก็มักจะเป็นคนที่ลูกสาวไว้วางใจ คือ ผู้ชายที่อยู่ในหัวใจหรือที่หมายปองไว้ หรือผู้ชายที่เป็น แฟน นั่นเอง

ตอนที่ชวน ผู้ชายก็อาจจะไม่คิดอะไร ลูกสาวก็อาจจะไม่คิดอะไร แต่พอไปอยู่ในสถานที่ และสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว บรรยากาศมักจะเอื้ออำนวยให้มีเซ็กซ์กันจนได้

จึงไม่มีอะไรดีกว่าคำปฏิเสธ

แต่อาจมีบางกรณีที่ต้องไปอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมต่อการมีเซ็กซ์ และกำลังมีลางบอกเหตุว่าอีกไม่นาน สถานการณ์จะคับขันขึ้นเรื่อยๆ

ลูกสาวต้องรวบรวมความกล้าหาญพูดจาพาทีให้สถานการณ์คลี่คลาย สถานการณ์จะคลี่คลาย หรือไม่อยู่ที่คำพูดคำจาของเรา

ในสถานการณ์เช่นนี้ควรเริ่มต้นที่จะพูดบอกความรู้สึกมากกว่าพูดบอกเหตุผล

ยิ่งถ้าเป็นแฟนกัน การพูดจาอย่างรุนแรง จนอาจทำให้เกิดอารมณ์โกรธ ซึ่งอาจจะนำไปสู่อารมณ์ชั่ววูบ ควรจะพูดบอกอย่าง รักษาน้ำใจ

เช่น อาจจะพูดว่า........

" เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าจะรอไปก่อน จนกว่าเราจะพร้อมกว่านี้"

ประโยคนี้เป็นประโยคที่บอกความรู้สึกมากกว่าเหตุผล

เป็นประโยคที่บอกความรู้สึกของเรา ถ้าแฟนเขารักเรา เขาควรจะแคร์ความรู้สึกของเรา

แต่ถ้าบอกเหตุผล ฝ่ายชายก็จะยกเหตุผลมาลบล้าง จนลูกสาวเราอาจยอมจำนนต่อเหตุผลจนต้องมีเซ็กซ์กันในที่สุด

โดยเฉพาะถ้อยคำที่ว่า " เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม" เป็นประโยคชี้นำให้ฝ่ายชายบอกว่า "ใช่" ซึ่งก็จะเป็นไปอย่างที่เราต้องการ คือ ผ่านเหตุการณ์ที่จะมีเซ็กซ์ไปได้ ทั้งหลายทั้งปวงนี้ คือ หัวใจสำคัญที่จะช่วยสกัดกั้นไม่ให้ลูกสาวมีเซ็กซ์ก่อนวัยและเวลาอันควร พ่อแม่ควรชวนคุยให้ลูกรู้เป็นแนวทางไว้บ้าง อย่างน้อยก็สร้างเกราะคุ้มกันไว้ชั้นหนึ่งก่อน

ก่อนที่สายเกินไป...