" ในการถ่ายทำหนังแนวนี้ นักแสดงชายส่วนใหญ่มักทำเสียงฮึดฮัด ครืดคราด หรือไม่ก็สบถ พูดพึมพำอยู่คำเดียวซ้ำไปซ้ำมา ถ้าคุณทำแบบนี้ในชีวิตจริง ผู้หญิงไม่ประทับใจหรอกค่ะ" ดาราสาว โรซี่ แรร์ นักแสดงภาพยนตร์แนวพอร์น ซึ่งเคยทำงานร่วมกับผู้กำกับหนังชั้นนำของประเทศอังกฤษ กล่าวและว่า " แต่เวลาอยู่นอกฉากหรือไม่มีการถ่ายทำ ฉันก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ทั่วไป ฉันต้องการผู้ชายที่จะบอกฉันว่าฉันสวยในเวลาส่วนตัวที่เรามีอะไรกัน ธรรมดาจะตายไปใช่ไหมคะ"

ยกเว้นผู้ชายที่ไม่นิยมพูดหรือส่งเสียงขณะร่วมรัก ถ้าคุณเอาแต่พึมพำถ้อยคำที่ไร้สาระแบบในหนัง นี่คือสัญญาณที่สังเกตได้ชัดข้อแรกว่าคุณดูหนังพอร์นมากเกินไปแล้ว

" การถ่ายทำภาพยนตร์แนวพอร์นกลายเป็นอุปสรรค กลายเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดรำคาญใจ ของผู้แสดงได้ง่ายๆ เหมือนกัน" โรซี่ กล่าว

เธออธิบายว่า " เมื่อใดก็ตามที่ฉันรู้สึกว่าขยับตัวเองให้อยู่ในท่าที่เหมาะสม ให้อยู่ในท่าที่ลงตัวแล้ว ผู้กำกับฯ ก็จะสั่งให้เปลี่ยนท่าทุกทีไป การเปลี่ยนท่าบ่อยๆ อย่างที่เห็นในหนัง ทั้งหมดนั่นเปลี่ยนเพื่อกล้องถ่ายหนังเท่านั้น จริงๆ แล้วผู้ชายไม่จำเป็นต้องเลียนแบบเลย"

ถ้าคุณ เปลี่ยนท่า การร่วมรักทุก 15 วินาทีแล้วล่ะก็ สันนิษฐานได้เลยว่าคุณดูหนังแนวนี้มากเกินไปอีกเหมือนกัน

" สำหรับตัวฉันเองแล้ว ผู้ชายคนใดก็ตามที่พยายามกระตุ้นอารมณ์ฉันด้วยการเปิดซาวนด์แทร็ค ที่บรรเลงด้วยแซกโซโฟน บอกได้เลยว่าฉันจะหมดอารมณ์ในทันที" โรซี่ กล่าวและว่า โดยส่วนตัวเธอชอบดนตรีจังหวะเร็วๆ หรือจังหวะหนักๆ

หนังพอร์นและหนังอีโรติกส่วนใหญ่มักใช้เสียง แซกโซโฟนบรรเลง หรือ ดนตรีบรรเลงประเภทอื่น เป็นดนตรีประกอบ สำหรับผู้หญิงคนอื่นทั่วไปอาจเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงแซกโซโฟน ก็ไม่ได้ผิดอะไร

แต่สำหรับโรซี่ผู้ซึ่งคลุกคลีอยู่กับฉากเข้าพระเข้านาง และต้องฟังดนตรีแนวนี้ทุกครั้ง เธอจึงออกอาการเอียนเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น ถ้าคุณนึกอะไรไม่ออกแล้วก็หยิบซีดีเพลงแนวนี้ใส่เข้าไปในเครื่องเล่น ก็มีเค้าว่าคุณดูหนังพอร์นมากเกินไปอีกเช่นกัน แต่ถ้าคุณชอบเพลงแนวนี้โดยรสนิยมส่วนตัวอยู่ก่อน ก็ไม่มีใครว่าอะไร

" เวลาที่เราแสดงหนังพอร์น บรรดาพวกผู้ชายมักเหมาเอาว่าพวกเราชอบให้พวกคุณ ปลดปล่อยบนใบหน้าพวกเรา" โรซี่ กล่าวและยืนยันว่า" บอกให้ก็ได้ว่าไม่เลย ฉันไม่ชอบเลย จริงๆ แล้วฉันไม่ชอบด้วยซ้ำที่จะต้องพร่ำพูดแต่คำว่า 'ใช่เลยที่รัก เอาออกมาให้ฉัน' ฟังดูไร้ความรู้สึกสิ้นดี"

ไม่ว่าหนังพอร์นเรื่องไหนเรื่องนั้น มักมีฉากที่นักแสดงชายปลดปล่อยนาทีสุขสุดยอดของตนเองบน ใบหน้า และไม่ก็ ทรวงอก ผู้หญิง

ถ้าคุณติดอาการนี้ออกมาจากในจอ นี่คือสัญญาณอีกข้อหนึ่งที่ฟ้องว่าคุณดูหนังประเภทนี้มากเกินไป

" ฉันไม่เคยรู้สึกว่าห้องที่มีดวงไฟส่องสว่างจ้ามากๆ มีความเย้ายวนแม้แต่น้อย" โรซี่ตั้งข้อสังเกตและว่า "ฉันชอบแสงเทียน ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ต้องการให้ส่วนที่ไม่น่าดูของตัวเองเปิดเผยอยู่ในความสว่างของหลอดไฟฮาโลเจน"

ความสว่าง ความชัดเจน คือ หัวใจของหนังพอร์นอย่างหนึ่ง คนดูเห็นทุกซอกทุกมุม บางทีชัดยิ่งกว่าเจ้าตัวเสียอีก เพื่อให้ได้ภาพที่ชัดเจน จึงต้องใช้ ไฟที่มีความสว่างสูง ในการถ่ายทำ เพราะฉะนั้น ถ้าคุณเริ่มรู้สึกว่าห้องนอนสว่างไม่พอ และเริ่มหาโคมไฟเข้ามาตั้งเพิ่มในยามที่จะมีกิจกรรมส่วนตัวแล้วล่ะก็ ต้องลองฉุกคิดหน่อยแล้วล่ะ

นักแสดงชายส่วนใหญ่ในหนังพอร์นมักสมมติให้มีอาชีพไม่เป็นช่างซ่อมประปา พนักงานทำความสะอาดกระจก พนักงานทำความสะอาดสระว่ายน้ำ พนักงานส่งพิซซ่า ก็เป็นบุรุษไปรษณีย์

ดังนั้นเสื้อผ้าของนักแสดงชายส่วนใหญ่จึงมักมีลักษณะเป็นชุดทำงานติดกันมีซิปด้านหน้ายาวลงมาถึงเอว ในลักษณะชุดหมีที่ช่างฝีมือต่างๆ นิยมใส่กัน นี่เองที่เป็นที่มาให้โรซี่ กล่าวว่า

" ใช่ บางครั้งฉันก็ชอบผู้ชายที่ดูดิบนิดๆ เพราะพวกเขาดูเหมือนจะพร้อมอยู่เสมอ แต่เด็กหนุ่มในชุดพนักงานทำความสะอาด ช่างซ่อมท่อน้ำ ฉันเห็นมาบ่อยครั้งจนแทบไม่เหลือความรู้สึกเซ็กซี่ให้ชุดพวกนี้อีกแล้ว ฉันจึงชอบที่จะเห็นสุภาพบุรุษของฉันในชุดสูทมากกว่า"

เช่นเดียวกัน หากคุณเริ่มมีความคิดที่จะใส่เสื้อผ้าในลักษณะ ชุดช่าง ก่อนร่วมรักกับภรรยาอยู่เรื่อยๆ ลองทบทวนดูหน่อยว่าเพราะอะไร หากเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเป็นครั้งคราว คงไม่มีอะไรต้องห่วง

แต่ถ้าใส่ชุดนี้ทุกครั้งโดยไม่มีสาเหตุ อาจเข้าข่ายว่า 'เห็นบ่อย' จนเกิดอาการเลียนแบบโดยไม่รู้ตัว

ซึ่งก็แปลว่าดูหนังพอร์นมากเกินไปนั่นเอง

(update 7 มกราคม 2005)
[ ที่มา... กรุงเทพวันอาทิตย์ ปีที่ 16 ฉบับที่ 6030 วันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547]